Biography of Mann Win Maung, Burmese President of Burma in 1957 – 4

မန္းဝင္းေမာင္ အတၴဳပၸတၱိ – အပိုင္း ၄

မွတ္စုမွတ္တမ္း

ဇန္န၀ါရီ ၁၁၊ ၂၀၀၈

ဘီေအေအာင္ၿပီးေနာက္

ပါပါ့ အစ္မႀကီးရွိရာ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ ျမင္းျခံမွတဆင့္ ပါပါ ေရာက္ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္မွ ျမင္းျခံသုိ႔ မီးရထားႏွင့္ သြားၿပီး၊ ျမင္းျခံမွ ပခုကၠဴသုိ႔ မီးသေဘၤာႏွင့္ သြားရပါတယ္။ ပခုကၠဴကုိ နံနက္ပုိင္းမွာ ေရာက္ရွိပါတယ္။ ပါပါ ဘယ္ေန႔ေရာက္မယ္ဆုိတာ ပါပါ့အစ္မႀကီး ႀကိဳတင္မသိလုိ႔ ပါပါ့ကုိ လာမႀကိဳပါ။ ပါပါလည္း အစ္မႀကီးေနထုိင္ရာ ေအာင္သကန္ ရပ္ကြက္သုိ႔ ျမင္းလွည္းစီးၿပီး သြားပါတယ္။ ပါပါ့ အစ္မႀကီး ေနေသာအိမ္ကုိ ေမးျမန္းၿပီးေရာက္သြားေတာ့ ပါပါ့ အစ္မႀကီးကုိ မေတြ႔ပါ။ အခ်ိန္က နံနက္၉ နာရီထုိး ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါ့အစ္မႀကီးက နံနက္ ၈ နာရီအခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕ထဲသြားၿပီး အလုပ္ဆင္းရပါတယ္။ ေန႔လည္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွပဲ ပါပါ ေတြ႔ရပါတယ္။

ပါပါ အစ္မႀကီးႏွင့္အတူ အျခားက်န္းမာေရး ဆရာမတေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ တအိမ္ထဲမွာေနၿပီး အိမ္ေဖာ္မထားဘဲ ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္ ခ်က္စားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အလုပ္က ၿမိဳ႕ထဲ သြားၿပီး ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ ႏွင့္ ကေလးမ်ားကုိ လုိက္လံၾကည့္႐ႈရပါတယ္။ နံနက္တုိင္း လုိက္လံ ၾကည့္႐ႈၿပီး မိခင္ႏွင့္ကေလး ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔ ဥကၠ႒ထံသုိ႔ အစီရင္ခံရပါတယ္။ အဖြဲ႔ဥကၠ႒ဟာ အေရးပုိင္ (ခ႐ုိင္ဝန္) ကေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေရးပုိင္ (ခ႐ုိင္ဝန္) ျဖစ္သူမွာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါ့အစ္မႀကီး အလုပ္ဆင္းတဲ့အခါ တခါတေလ ပါပါ လုိက္သြားပါတယ္။ ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွာေနထုိင္တဲ့ လူေတြဟာ ခပ္မ်ားမ်ား မ်က္ခမ္းစပ္ေရာဂါရွိတာကုိ ပါပါေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃ ရက္ေန႔မွာ ဘီေအ (ဝိဇၨာ)ေအာင္စာရင္း ရန္ကုန္မွာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာပါတယ္။ ပါပါ ပခုကၠဴေရာက္ၿပီး တပတ္အၾကာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘီေအစာေမးပြဲ ေျဖဆုိထားတဲ့ ပခုကၠဴ ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတုိ႔ေအာင္ေၾကာင္း ရန္ကုန္မွအသိေတြဆီက သံႀကိဳးလာေတာ့ ဝမ္းသာေနၾက တယ္။ ပါပါက ရန္ကုန္က အသိေတြကုိ ႀကိဳတင္အေၾကာင္းမၾကားထားေတာ့ ပါပါ့ဆီကုိ သံႀကိဳး မလာ ဘူး။ မတ္လ ၁ဝ ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္က သတင္းစာလာေတာ့မွပဲ ပါပါ ဘီေအစာေမးပြဲေအာင္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွာ ပါပါ ႏွစ္လနီးပါး ၾကာခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ဟာ အလြန္မွ ပူအုိက္ပါတယ္။ ပါပါ ညဆုိလွ်င္ေကာင္း မြန္စြာ အိပ္လုိ႔မရဘူး။ အိပ္ရင္းလည္ပင္းမွာ ေခၽြးေတြစီးလုိ႔ ထၿပီး ပါပါ သုတ္ရတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ သစ္ပင္ ဝါးပင္ဆုိလုိ႔ မန္က်ည္းပင္ ႏွင့္ တမာပင္ပဲ ရွိတယ္။ ဖုန္လည္း ထူပါတယ္။ ညဆုိ ျခင္လည္း ကုိက္ပါ တယ္။ တစ္ခါတေလ သဲမုန္တုိင္း က်တတ္ပါတယ္။

တေန႔ မြန္းလဲြပုိင္း ပါပါ ဗုဒၶကုန္းမွာအျပန္ ေခ်ာင္းကူးတံတားေပၚ အလယ္ေလာက္မွာ သဲမုန္တုိင္းမိလုိ႔ ပါပါ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံလုိက္ရပါတယ္။ တကုိယ္လုံး သဲေတြ ကပ္ေနပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ ျပင္းျပင္းကေလး နာရီဝက္ေလာက္ပဲ ေလကတုိက္ လုိ႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ပါပါ ပခုကၠဴမွာေနစဥ္ ပခုကၠဴသားေတြႀကိဳက္တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ အစာႏွစ္မ်ဳိးကုိလည္း စားခဲ့ပါတယ္။ ဘာအစာလဲဆုိေတာ့ ယုန္သားေျခာက္ႏွင့္ ပဒပ္သား ျဖစ္ပါတယ္။ ခပ္ႂကြပ္္ႂကြပ္ကေလး ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ေၾကာ္လွ်င္ အလြန္မွ စားေကာင္းပါတယ္။ ပခုကၠဴသားေတြ ႀကိဳက္သလုိ ပါပါလည္း အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။

ေနာက္ပုိင္း ပါပါ ဝန္ႀကီး ႏွင့္ သမၼတ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ပခုကၠဴက ယုန္သားေျခာက္ႏွင့္ ပဒပ္သားကုိ မွာစားပါတယ္။ ပါပါကုိ အမ်ားဆုံး ေပးစားတဲ့လူကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားေသာ ပခုကၠဴသား ျမင္းဝိဇၨာ ဦးဘက်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သႀကၤန္အၿပီး ေမလကုန္ခါနီးမွာ ပါပါရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ဘီေအေအာင္ၿပီး ျဖစ္၍ အလုပ္ရွာရန္အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ စာေမးပြဲေအာင္တဲ့ ပါပါ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ပါပါ့လုိပဲ အလုပ္ရွာတဲ့လူက ရွာပါတယ္။ အဆက္အသြယ္ ေကာင္းတဲ့လူေတြက ဘီအုိစီ (ယခုျမန္မာ့ေရနံ) စတီးဘရားသား၊ ဘုံေဘဘားမား အစရွိတဲ့ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီမွာ အလုပ္ေကာင္း ရၾကတယ္။

တခ်ဳိ႕လည္း သူတို႕ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသား/သူ တုိ႔ကုိ ဆရာအျဖစ္ ျပန္ေခၚ ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပါပါ့သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ဦးဝီ(လ)ဆင္သိန္းက ေထာင္မွဴး သင္တန္း တက္ေရာက္ေနပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္း သူ အေကာက္ဌာနသုိ႔ ကာကြယ္ေရး အရာရွိအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကုိင္ပါတယ္။ ပါပါေတာ့ တ႐ုံးဝင္ တ႐ုံး ထြက္၊ တကုမၸဏီဝင္ တကုမၸဏီ ထြက္ဆုိသလုိ အလုပ္ ရွာေနရပါတယ္။ ဒီ႐ုံးမွာ ရႏုိးႏုိး၊ ဟုိကုမၸဏီမွာ ရႏုိးႏုိးနဲ႔ သြားလာေနရတယ္။

အလုပ္ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၿပီး ႏွစ္လအၾကာမွာ ပါပါ ဘီအုိစီမွာ အလုပ္ရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ မဟုတ္ပါ။ သန္လ်င္ ဘီအုိစီမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးအလုပ္ျဖစ္ၿပီး လခ တလ ၅၀ိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘီေအေအာင္ၿပီး တလ ၅၀ ရတဲ့ စာေရးအလုပ္ကုိဝင္လုပ္ေတာ့ ေမးေငါ့ခံရပါတယ္။ ဘီေအေစ်းဖ်က္တယ္ဆိုၿပီး အေျပာခံရပါတယ္။ ပါပါ့အေနနဲ႔ အေရးမစုိက္ပါ။ ပါပါ့ေဆာင္ပုဒ္က ‘အလုပ္ဟူသ၍ ဂုဏ္ရွိသည္’ လုပ္အားတန္ဖုိး ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပင္ျဖစ္ပါတယ္။

သန္လ်င္မွာ ေန႔စဥ္ ဦးေရႊဘုန္း၊ ေဒၚသက္ေရႊတုိ႔အိမ္မွာ မိတ္ေဆြတေယာက္၏ စီစဥ္ေပးခ်က္အရ ထမင္း လခေပးၿပီး ေနပါတယ္။ ဦးေရႊဘုန္းႏွင့္ ေဒၚသက္ေရႊတုိ႔မွာ သားသမီး ၄ ေယာက္၊ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ႏွင့္ ေယာက်္ားကေလး ၂ ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သမီးအႀကီးဆုံးဟာ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး အိမ္မွာ ပဲေနၿပီး သူ႔အေမအလုပ္ကုိ ဝုိင္းကူလုပ္ပါတယ္။ သမီးအငယ္ကေတာ့ ဆယ္တန္းမွာ ေနပါတယ္။ သား ၂ ေယာက္လည္း ေက်ာင္းေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေရႊဘုန္းဟာ သီလဝါ ေရနံခ်က္စက္႐ုံမွာ အလုပ္ လုပ္ပါတယ္။ သူ႔အိမ္သုိ႔ တလ တခါႏွစ္ခါ ျပန္လာတတ္ပါတယ္။

ဦးေရႊဘုန္း – ေဒၚသက္ေရႊတုိ႔အိမ္ဟာ ဘီအုိစီ႐ုံးႏွင့္ အလွမ္းနည္းနည္း ေဝးေတာ့ ပါပါ အလုပ္တက္ လြယ္ကူရန္အတြက္ စက္ဘီးအေဟာင္းတစီး ဝယ္ပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ဟာ မနက္ ၇ နာရီမွ ၁၁ နာရီ၊ မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီမွ ၄ နာရီ ျဖစ္ပါတယ္။ စေနေန႔မွာ ေန႔တဝက္ပဲ တက္ရပါတယ္။ စေနေန႔တုိင္း ပါပါ ရန္ကုန္ျပန္လည္ၿပီး တနဂၤေႏြညေနမွ ျပန္လာပါတယ္။

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုိင္း အသိမိတ္ေဆြအိမ္ သြားၿပီး အလုပ္အကုိင္အေၾကာင္းေတြကုိ စုံစမ္းေမးျမန္းပါတယ္။ သန္လ်င္ဘီအုိစီ႐ုံးမွာ ပါပါ စာရင္း အင္း အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အစုိးရ႐ုံးေတြမွာ လဆန္းတရက္ေန႔မွာ လခထုတ္ေပးပါတယ္။ ဘီအုိစီမွာေတာ့ လကုန္တဲ့ေန႔မွာ ထုတ္ေပးပါတယ္။ တျခားကုမၸဏီေတြမွာလည္း လကုန္တဲ့ေန႔မွာ ထုတ္ေပးေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

စာရင္းအင္းဌာနမွ စာေရးေတြဟာ အလုပ္သမားလစာေတြကုိ စကၠဴအိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားေပးရတယ္။ လခထုတ္ေပးေတာ့ အလုပ္သမားေတြကုိ တေယာက္စီ နာမည္ေခၚၿပီး ထုတ္ေပးပါတယ္။ (၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ က်ဆုံးၿပီးေနာက္၊ ပါပါ စက္မႈ ႏွင့္ အလုပ္သမားဌာနဝန္ႀကီးျဖစ္ေတာ့ သန္လ်င္ ဘီအုိစီကုိသြားၾကည့္႐ႈလုိေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဘီအုိစီ ဌာနခ်ဳပ္ အဂၤလိပ္အမ်ဳိးသား အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာကုိ ပါပါ့အတြင္းဝန္က အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။

ပါပါသြားတဲ့ေန႔မွာ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာပါလုိက္ၿပီး သန္လ်င္ေရာက္ေတာ့ ဘီအုိစီ သေဘၤာဆိပ္မွာ ဆိုက္ပါတယ္။ သန္လ်င္ဘီအုိစီ႐ုံးေရာက္ေတာ့ ပါပါ့စာေရးလုပ္ခဲ့တဲ့႐ုံးခန္းကုိ သြားပါတယ္။ လုပ္ေဖာ္ ကုိင္ဖက္ ခပ္မ်ားမ်ားကုိ ပါပါ ျပန္ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔အားလုံး ဝမ္းသာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ၾကမွ ဘီအုိစီ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာက ပါပါ သန္လ်င္ဘီအုိစီမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း သူ သိပါတယ္။)

သန္လ်င္ ဘီအုိစီမွာ ပါပါ ၄ လၾကာပါတယ္။ ရန္ကုန္ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ုံးမွာ အထက္တန္းစာေရး အလုပ္ကုိရရွိတဲ့အတြက္ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္ေျပာင္းလာရတယ္။ ပါပါ့မိတ္ေဆြတေယာက္ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ုံးမွာ အထက္တန္းစာေရးအျဖစ္ အမႈထမ္းေဆာင္တဲ့ ဦးေစာေရႊနီႏွင့္ သိခြင့္ရ ပါတယ္။ (လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဦးေစာေရႊနီတာ၊ ကရင္ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးဌာနမွာ အတြင္းဝန္ ကေလးအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့ပါတယ္။ ယခု ကြယ္လြန္သြားၿပီး) ပါပါ သန္လ်င္မွာ ေန႔စဥ္ရန္ကုန္သုိ႔ စေနေန႔တုိင္းျပန္လာတဲ့အခါမွာ ဦးေစာေရႊနီက သူတုိ႔႐ုံးမွာ အထက္တန္းစာေရးေနရာ လစ္လပ္ ေၾကာင္း ပါပါ့ကုိ ေျပာပါတယ္။ ပါပါလည္း လိပ္စာကုိ ဦးေစာေရႊနီမွတဆင့္ေပးၿပီး အဆုိပါ အလုပ္ကုိ ေလွ်ာက္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘ႑ာေရးမင္းႀကီးႏွင့္ ၎၏အတြင္းဝန္ဟာ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါရဲ႕လိပ္စာကုိ ဦးေစာေရႊနီမွ တဆင့္ေပးထားတဲ့အတြက္ အတြင္းဝန္က ဦးေစာေရႊနီကုိ ပါပါနဲ႔ ဘယ္လုိေတာ္သလဲလုိ႔ ေခၚေမးပါတယ္။ ဦးေစာေရႊနီက သူ႔တူေတာ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာေတာ့ အတြင္းဝန္က ပါပါ့ကုိ အလုပ္ခန္႔တဲ့အေၾကာင္း အမိန္႔ခ်လုိက္ပါတယ္။ အမွန္ဆုိလွ်င္ ဦးေစာေရႊနီႏွင့္ ပါပါဟာ ဘယ္လုိမွ မေတာ္စပ္ပါ။ ဦးေစာေရႊနီေၾကာင့္ ပါပါအလုပ္ရတဲ့အတြက္ ဦးေစာေရႊနီကုိ ပါပါ ေေက်းဇူးတင္မဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။

ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ုံးအလုပ္ဟာ အခြန္ဘ႑ာႏွင့္ပတ္သက္တဲ့အလုပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမခြန္၊ အေကာက္ခြန္၊ ယစ္မ်ဳိးခြန္၊ အင္းခြန္း၊ ဆားခြန္၊ အျမတ္ေတာ္ေၾကး အစရွိတဲ့အခြန္မွန္သမွ် သတ္မွတ္ စည္းၾကပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါဘ႑ာေရး မင္းႀကီး႐ုံးမွာလုပ္စဥ္ လယ္ႏွင့္ ေျမယာဌာနခြဲႏွင့္ အေထြေထြဌာနခြဲမွာ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။

လယ္ေျမအခြန္စည္းၾကပ္တဲ့နည္းဟာ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္း၊ တတိယတန္း ခြဲျခားၿပီး စည္းၾကပ္ပါတယ္။ ၎နည္းတူ ယာေျမ၊ ျခံေျမလည္း အဆင့္အတန္း ခြဲျခားၿပီး အခြန္စည္းၾကပ္ပါတယ္။ ကြင္းဆင္းၿပီး လယ္ေျမ၊ ယာေျမ အဆင့္အတန္း ခြဲျခားသတ္မွတ္တဲ့ အလုပ္ကုိ ေၾကးတိုင္ႏွင့္ ေျမစာရင္းမင္းႀကီးဌာနမွ အေရးပုိင္ (ခ႐ုိင္ဝန္)အဆင့္ရွိ အရာရွိႀကီးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို ကြင္းဆင္းၿပီး လယ္ေျမ၊ ယာေျမ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္တဲ့အလုပ္ဟာ ေၾကးတုိင္စုိက္တယ္ လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္မွ တႀကိမ္ ေၾကးတုိင္စုိက္ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ေၾကးတုိင္ စုိက္ၿပီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခြန္ႏႈန္းကစ ေနာက္တႀကိမ္ေၾကးတိုင္စိုက္ၿပီးမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ပါ တယ္။ လယ္ေျမ၊ ယာေျမတခ်ဳိ႕ဟာ ေၾကးတိုင္စိုက္ရန္ ကြင္းဆင္းစစ္ေဆးၾကည့္႐ႈတဲ့အခါ အေကာင္းစား လယ္ေျမျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ပထမတန္း လယ္ယာေျမအျဖစ္ အခြန္ႏႈန္း သတ္မွတ္ စည္းၾကပ္ခံရၿပီး ေနာက္ ေလး ငါးႏွစ္ၾကာ ေျမညံ့ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ ေၾကးတုိင္ မစုိက္မီ ပထမတန္း အခြန္ႏႈန္းပဲ ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ေနရေၾကာင္း ပါပါ ေတြ႔ရပါတယ္။

ပါပါဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ုံးမွာ အလုပ္လုပ္စဥ္ အေကာက္ခြန္ဌာနမွာ အလုပ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ဟာ ယာျဖတ္အလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေထာက္ အေကာက္ခြန္မင္းႀကီး (ရာျဖတ္ ဆိုင္ရာ) ႏွင့္ လူကုိယ္တုိင္သြားေရာက္အစစ္ေဆး ေမးျမန္းခံရပါတယ္။ လက္ေထာက္မင္းႀကီး ဟာ သူ စစ္ေဆးေမးျမန္းၿပီး သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့လူေတြ ေနာက္ဆုံး အစစ္ေဆးေမးျမန္းခံရန္ မင္းႀကီးထံ နာမည္တင္ျပပါတယ္။ ပါပါ့အေနနဲ႔ လက္ေထာက္မင္းႀကီးႏွင့္ပင္ကုိ ၿပီး ၿပီး ျပဳတ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လက္ေထာက္မင္းႀကီးဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသား အုိင္စီအက္ (စ) ျဖစ္ပါတယ္။

(စာမူက ဒီမွာ ဆုံးပါတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အပိုင္းမ်ားကို လက္ခံရရွိသည့္ႏွင့္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္)